79. Recenzja „Zawód: Wiedźma Część 1” - Olga Gromyko

„Miecz w moim ręku jest straszną bronią. Przede wszystkim dla mnie.”

Wolha Redna to nieprzeciętna istota mająca wielki talent magiczny, będąca niezwykle zwyczajną osobą, a przy tym niemożliwie wredną, ciekawską i grającą według własnych zasad. Od ośmiu lat uczęszcza do Starmińskiej Wyższej Szkoły Magii, Wróżbiarstwa i Zielarstwa. Uczy się na typowo męskim wydziale, dlatego jest jedyną dziewczyną w swojej klasie. Nie przeszkadza jej to specjalnie, bo nie musi wyglądać jak dziewczyna, ani się tak zachowywać. Do końca szkoły zostało jej niespełna dwa lata, dlatego gdy Mistrz daje jej zadanie wyruszenia w sam środek osady wampirów jest niezwykle zdumiona, ale bez szemrania wraz ze swoją kobyłką Stokrotką rusza rozwiązać zagadkę potwora, który napada na istoty nocy. Choć dla Wolhy trudno jest pojąć czemu osiemnastolatka została wysłana w sam środek niebezpieczeństwa, musi wykonać swoje zadanie i nie omieszka użyć w tym celu tego, co ma w sobie najlepsze.

W Dogewie ma odnaleźć władcę, którego imię jest tak trudne, że nawet sam zapomina jak się je wymawia. Szuka ponad siedemdziesięcioletniego faceta, dlatego gdy na swej drodze spotyka około dwudziestoletniego przystojnego mężczyznę, który przedstawia jej się imieniem Len, nie podejrzewa, że to może być rzeczony władca. Ale życie bywa przewrotne, dlatego należy być na wszystko przygotowanym. Z tego powodu Wolha postanawia dowiedzieć się czy mity dotyczące wampirów, które zna każdy człowiek, są prawdziwe. Pomiędzy pisaniem kolejnych zwojów referatu o wampirach zastanawia się nad rozwiązaniem kłopotów z potworem, który zamordował już 13 osób. Wie, że jeśli nie uda jej się rozwiązać zagadki i nie powróci do szkoły cała i zdrowa, wszyscy odwrócą się plecami do wampirów i wybuchnie wojna, która pochłonie cały świat.

Sięgnęłam po książkę, bo słyszałam wiele pochlebnych opinii na jej temat. Po przeczytaniu stwierdziłam, że są one jak najbardziej słuszne. Ta pozycja to z pozoru lekka i prosta opowieść, a tak naprawdę jest lekko pogmatwana, ale tak pozytywnie, że trudno to zauważyć. Przede wszystkim zaskakuje język, który świetnie odwzorowywuje pomysł autorki, a także bohaterowie, którzy posiadają niepowtarzalny styl. Najbardziej pozytywny jest fakt, że rozwikłanie zagadki nie jest proste. Zanim Wolha nie wpadła na pomysł kim lub czym jest potwór w ogóle nie miałam swojej koncepcji. Dodatkowo spodobało mi się zakończenie – nieco niejasne, mgliste, tak naprawdę niezdradzające prawdziwej tożsamości potwora. Dzięki temu ma się niewyobrażalną ochotę na kolejny tom, który mam nadzieję niebawem wpadnie w moje łapki.

Co do bohaterów to oczywiście najbardziej polubiłam Wolhę, która strasznie często przypominała mnie. Wredną istotkę, która gdy trzeba to potrafi zachowywać się odpowiednio. Poza tym lubiłam jej rozumowanie, które wychodziło poza wszelkie schematy. W trakcie dialogów, gdy pokazywane były jej przemyślenia rzadko można było przewidzieć co powie, bo często to co myślała nie pokrywało się z tym co mówiła, dlatego to było niezwykle zajmujące i ciekawe. Mam nadzieję, że w kolejnych częściach to się nie zmieni oraz że Len będzie pojawiał się częściej. No właśnie, Len. Pan i władca, młody jak na wampira, czasem zachowujący się jak dzieciak, ale częściej będący po prostu mężczyzną. Podobał mi się i liczę, że jego postać przetrwa do kolejnych części.

Podsumowując, książka jest ciekawa i niebanalna. Można się w niej zatracić i odnaleźć wiele interesujących momentów, przemyśleń i wszystkiego czego dusza zapragnie. Polecam każdemu!

Moja ocena: 9/10

Zawód: Wiedźma. Tom I | Zawód: Wiedźma. Tom II | Wiedźma opiekunka. Tom I | Wiedźma opiekunka. Tom II | Wiedźma naczelna