[Uciekajcie, Artemis zaczyna ględzić] Konkurencja i krytyka

Z racji tego, że w ostatnim czasie wiele razy natykałam się na ten temat sama postanowiłam go poruszyć i wyrazić swoje zdanie. Ten temat z całą pewnością istnieje od bardzo długiego czasu w blogosferze i zbiera wiele kontrowersji. Ja nie widzę nic złego w zdrowej i uzasadnionej krytyce i czasem łaknę jej jak wody.

Wiecie, że mój blog ma już ponad rok i bardzo się z tego cieszę, jednak bardzo martwi mnie fakt braku krytyki z Waszej strony. Nie wierzę, że każde moje słowo jest logiczne i przecinek zawsze jest w odpowiednim miejscu. Nie jestem idealna. Więc dlaczego nigdzie nie ma ani słowa krytyki na moim blogu?

To pytanie jest bardzo logiczne i zastanawiające. Gdy niektórzy z Was, drodzy blogerzy, przeżywali plagę Anonimowych krytyków u mnie nie było o tym ani słowa. Dla mnie ten fakt można wytłumaczyć na kilka sposobów, jednak ja zastanawiam się między dwoma:
1) boicie się, że Was zwyzywam;
2) mój blog jest po prostu jeszcze za młody i zbyt mało popularny.
Ja skłaniałabym się do odpowiedzi nr 2, jednak tak naprawdę to wszystko może być prawdą.
Po długim wstępie, który w ogóle nie powinien się pojawić, porozmawiajmy o konkurencji.

Konkurencja blogerska [mówimy tylko o blogerach książkowych]
Gdzieś naczytałam się, że blogerzy, którzy dłużej są w blogosferze nie lubią tych młodych stażem. Nie potrafimy im pomóc, nie doceniamy ich starań, a czasem nawet szydzimy z nich i pogardzamy nimi. [Piszę o PPC jako długim stażem, jednak prawda jest taka, że jeszcze jestem młodziutkim blogerem i dopiero uczę się jak postępować z innymi.] Dla mnie patrzenie z góry na blogerów z krótkim stażem jest kłamstwem wyssanym z palca. Sama kilkakrotnie pomagałam rozwijać się blogom. Tłumaczyłam jak obsługiwać blogera, czy warto zakładać facebooka, jak często wrzucać posty. Starałam się być pomocna i dzięki temu czułam się potrzebna. I niezmiernie się cieszę, że pomogłam tym ludziom, bo z całą pewnością przydała im się ta pomoc i teraz mogą cieszyć się wielką popularnością [niekiedy nawet większą od mojej xD]

Jeśli jednak chodzi o blogerów z mniej więcej takim samym stażem to powiem Wam, że mam kilka naprawdę dobrych koleżanek, czy nawet przyjaciółek z blogosfery. Prawie wszystkie mają blogi dłużej ode mnie i posiadają większą publikę. Można by się spodziewać, że będziemy sobie nawzajem zazdrościć i zastanawiać się jak podebrać tej drugiej obserwatorów, lecz prawda jest taka, że cieszymy się z każdej okrągłej liczby na blogu koleżanek, bo to tak jak same byśmy zdobyły tę liczbę. Poza tym rozmawiamy ze sobą, piszemy, doradzamy, wspieramy się. A najważniejsze - spotykamy się na Targach, gdzie tworzymy wielką radosną ekipę. Często wyczekujemy tego dnia z utęsknieniem i gdy wreszcie ma nadejść to w nocy nie możemy spać z przejęcia. Wędrujemy po całej Polsce dla siebie i to jest piękne.

Dlatego jeżeli znajdziesz gdzieś w odmętach internetu dwa blogi, które konkurują z sobą bez przerwy od miesięcy, tygodni czy lat to pokaż mi je, bo jestem ich strasznie ciekawa :) 

Oczywiście nie twierdzę, że nie zdarzają się spiny między nami. Przecież nie wszystkich da się kochać. Ale nie są one aż tak odczuwalne jak nasza przyjaźń.

Krytyka
Temat zdecydowanie warty poruszenia i sprawdzenia jak Wy, drodzy czytelnicy, się do niego odnosicie. Ja uważam krytykę za nieodzowny element życia i naprawdę nie obrażę się na kogoś, gdy uzasadni mi dlaczego tak a nie inaczej negatywnie osądza mój blog. Jednak w krytyce jest kilka ważnych zasad, których powinno się przestrzegać. Dla mnie najważniejszą zasadą jest uzasadnianie swojego zdania - nie można powiedzieć: "Ten blog to ścierwo" i gdy ktoś się go pyta dlaczego tak sądzi, odpowiadać: "Bo tak". Krytyka powinna być konstruktywna i logiczna, a nie obrzucanie kogoś błotem tylko, dlatego że ma się odmienne zdanie.

Jest cienka granica między krytyką, a jeżdżeniem po kimś. To samo tyczy się recenzji. Jeżeli nie podobała nam się jakaś książka to powinniśmy napisać negatywną recenzję, a nie rzucać w nią obelgami. Akurat książka nam nie odszczeka się, natomiast człowiek już tak. I to czasami ze zdwojoną siłą. Czasem przez takie rzeczy rodzą się wypowiedzi długie na kilometr, które zaśmiecają bloga. Dlatego bądźmy ludźmi i zanim zaczniemy w kogoś rzucać błotem to pomyślmy jak my byśmy czuli się w jego sytuacji.

Jest jeszcze kwestia osób, które po prostu nie potrafią przyjąć do wiadomości konstruktywnej krytyki czy po prostu tego, że ktoś ma odmienne zdanie od niego na temat jakiejś książki. Ten typ człowieka jest najgorszy, ponieważ w życiu nie każdy będzie się z Tobą zgadzał i w kółko Ci przytakiwał. Trzeba zrozumieć, że jesteśmy różni i każdy ma prawo mieć swoje zdanie.

Jednak liczmy się ze słowami i zanim napiszemy coś złego na temat kogoś innego zastanówmy się dwa razy. [Macie szczęście, że u mnie możecie pisać co tylko chcecie, bo po mnie spływa to jak po kaczce :D]

Ten tekst nie ma na celu nikogo obrażać ani nic z tych rzeczy. Jest to po prostu moja subiektywna opinia na wyżej wymieniony temat :)

A Wy co sądzicie? Zapraszam Was do dyskusji!