[Ring: Natalie Rosa vs Artemis Crawfield] Dotyk Julii - Tahereh Mafi

Ring powraca! A przynajmniej mam taką nadzieję ;) Dzisiejsza gadanina dotyczyć będzie książki, która podbiła moje serce, jednak szanowna Natalie Rosa z bloga Ostatni rozdział ma inne zdanie na jej temat. Chodzi mi oczywiście o "Dotyk Julii". Zapraszam do lektury!

W razie jak ktoś nie pamięta o co chodzi w Ringu, oto opis: O co chodzi? A o różne zdania na temat książki. Przykładowo powszechnie znana nam Mirror of soul jest wielką fanką Wybranych, książki która zbiera dużą rzeszę fanów. Ja natomiast jestem po drugiej stronie barykady. I tu jest ten pomysł. Argumentacja, walka w kisielu kto wie lepiej, mięcho i ogólnie zabawa i kłótnia na całego  A późnej my umieszczamy to na swoich blogach i zaczyna się kolejna dyskusja w komentarzach wśród naszych czytelników, którzy przeczytali daną książkę. A także ankieta - która blogerka bardziej do Was przemówiła :)

Artemis Crawfield: No to zacznę od standardowego pytania - co nie podobało Ci się w Dotyku Julii? Jakby co to chciałam zaznaczyć, że ja już jestem po trzech częściach, więc mogę trochę inaczej to odbierać :)

Natalie Rosa: Ja jak  na razie mam za sobą tylko dwie, do trzeciej nadal boję się zajrzeć. W Dotyku Julii uderzyło mnie bardzo duże podobieństwo do innych znanych książek, głównie trylogii Igrzysk Śmierci, ale też do Intruza oraz Niezgodnej. Jestem przewrażliwiona na tym punkcie, dlatego nijak nie mogłam tego znieść.

Artemis Crawfield: Tu się raczej nie zgodzę. Moim zdaniem Dotyk Julii jest czymś całkowicie odmiennym. Czytałam go po Igrzyskach śmierci i nie dostrzegłam żadnego podobieństwa, bo gdyby tak się zdarzyło to z całą pewnością nie spodobałaby mi się ta historia. Dla mnie książka nigdy nie była podobna do żadnej, ponieważ gdy ją czytałam zaczęłam dopiero swoją przygodę z tego typu historiami. Nie jestem pewna jak zareagowałabym w tym momencie na nią, bo nie można porównywać jedynki z trójką - autorka zbyt mocno zmieniła i bohaterów, jak i samą siebie. Według mnie autorka poprzez swój niepowtarzalny styl zebrała wielu fanów, jak i przeciwników. Przecież nie każdemu musi się coś takiego podobać. Dla mnie zabieg z przekreślonymi słowami był niebywale pomysłowy i pokazywał prawdziwe oblicze Julii. Tak samo jak szczególne metafory świetnie opisujące jej uczucia. A może to Ci przeszkadzało? Że całość jest bardziej skupiona na Julii, niż na tym co się dzieje wokół?

Natalie Rosa: Wiesz co? Być może. Muszę przyznać, że dość dawno czytałam tę powieść. Ale wiem, że Julia jest jedną z listy bohaterek, które najchętniej uderzyłabym w twarz. Była bardzo zmienna, a te przekreślone frazy, choć nie ukrywam, że to bardzo intrygujący i oryginalny zabieg, tylko podkreślały jej zły stan psychiczny. Oczywiście, czego spodziewać się po dziewczynie spędzającej życie w celi, jednak wydało mi się to aż nazbyt wyolbrzymione. Więc być może, że głównym powodem, dla którego nie polubiłam tej książki było skupienie się na postaci Julii, ale przecież to ona jest główną bohaterką, czyż nie?

Artemis Crawfield: No tak, ale są książki gdzie główna bohaterka jest ważna, ale nie najważniejsza. Tutaj wydaje mi się, że autorka bardzo skupiła się na samej Julii i jej problemach. Tym co czuje i co myśli. Przyznam szczerze, że było kilka momentów, gdzie miałam ochotę mocno nią potrząsnąć, jednak przemijały. Czasem mnie irytowała, ale w kontekście całej opowieści przestało mi to przeszkadzać. Dałam szansę książce i czasami wydaje mi się, że bardziej pokochałam styl autorki aniżeli Julię. Bo przyznać muszę, że w jedynce była ona dość słabym charakterem. Jednak nie ma co się dziwić po tym co przeszła. Czasem jednak szlag człowieka trafiał, gdy ciągle obwiniała siebie za wszystko zło na świecie. Jednak druga część jest już lepiej poprowadzona i widać w niej trochę więcej tej twardej Julii, która chce zwojować świat!

Opinię o Julii już znam Twoją, chyba że chcesz coś dodać  Jeśli nie to przeszlibyśmy do chłopaków, czyli Adama i Warnera!

Natalie Rosa: Nie, nic nie muszę dodawać. Julii nie polubiłam i prawdopodobnie nie polubię. Nie podobają mi się tak słabe charaktery :) I z ogromną chęcią zmienię temat :D

Artemis Crawfield: No to pisz o chłopakach :D Ja też będę pisała i jak skończymy to klikniemy Enter bez czytania co ta druga osoba napisała - taki eksperyment ;) Później odniesiemy się do tego co napisałyśmy :) Jak chcesz to możesz tam jeszcze Kenjego opisać, bo ja bardzo chętnie o nim napiszę :D

Natalie Rosa: Okej :) Więc, powołując się na to, co nadal pamiętam, w pierwszej części moją uwagę bardziej przykuł Adam niż Warner. Był typem schematycznego przystojniaka, który skrycie jest romantykiem. Niby nic wielkiego, a uwagę przykuwa. Polubiłam go. Natomiast Warner był dla mnie jedną wielką zagadką. Nie zastanawiałam się zbyt długo nad tym, kim w rzeczywistości był. I teraz być może mieszać będę Dotyk.. z Sekretem..., ale po prostu nie potrafię już rozróżnić tych dwóch części. Warner kradł moje serce powolutku, po kawałeczku, systematycznie, a Adam podbił je granatem. Beznadziejne porównanie, wiem, ale z perspektywy czasu widzę, że znacznie lepiej pamiętam postać Warnera. Fascynacja Adamem przeszła, a Warner nadal gdzieś tam wewnątrz mnie ma swoje miejsce. Natomiast jeżeli chodzi o sam motyw walki o Julię: "SEEEERIOOO?" Tylko tyle mam do powiedzenia. Myślałam, że chociaż to będzie ciekawe. Nie, pomyłka - było ciekawe. Chciałam, żeby to było... nowe. A nie było, niestety

Artemis Crawfield: Adam - moim zdaniem w pierwszej części jest on dość wyrazistym bohaterem i trochę takim typowym ideałem chłopaka. Nic dziwnego, że nasza Julka zaczyna coś do niego czuć :) Później jednak ulega zmianom i mimo że bardzo lubiłam go po Dotyku to w następnych częściach po prostu  nie mogłam znieść jego obecności. My jednak mówimy o pierwszej części dlatego powiem, że wtedy [czyli prawie 2 lata temu, gdy czytałam książkę] wydawał mi się on cudowny. W tym momencie mając na uwadze tylko jedynkę powiedziałabym, że był lekko przesłodzony i zdecydowanie najbledszy bohater spośród całej zgrai.

Warner - jak można się domyślić w pierwszej części nie zapałałam do niego przyjaźnią [później to się trochę zmieniło, ale to inna historia :D]. Często w powieściach lubię te 'czarne' charaktery tu jednak nie widziałam żadnej pozytywnej strony. Dla mnie był zbyt oziębły i nieczuły. No i zbytnio się wywyższał, jednak wiedziałam, że obecność takiego zawodnika jest potrzebna, bo byłoby zbyt cukierkowo. Choć w następnych częściach można się przekonać, że świat wcale nie jest taki czarno-biały jak na początku mogło się wydawać.

No i Kenji, który moim zdaniem jest najlepszym bohaterem w całej historii, mimo że nie ma go za wiele w jedynce to i tak polubiłam go. Był takim promykiem słońca w burzowy dzień. Zdecydowanie najlepszy!

Przepraszam, ale ja w szerszym kontekście patrzyłam na bohaterów, bo dość dawno czytałam jedynkę ;)

Artemis Crawfield: Odnosząc się do Twoich słów - walka o Julię chyba najbardziej pokazana jest w trójce. Tam autorka prawie całkowicie skupia się na relacji Adam-Julia-Warner. Nie wiem czy jest to do końca nowe, ale dużo ciekawiej pokazane niż w innych książkach tego typu - przynajmniej moim zdaniem :)

Natalie Rosa: To teraz ja odniosę się do Twoich - Kenji w ogóle nie zwrócił mojej uwagi. To znaczy, zgadzam się z Tobą teraz, ale czytając książkę był bohaterem, jak każdy inny. Warner uległ sporej modyfikacji na przestrzeni tych dwóch pierwszych tomów, oczywiście na lepsze. A moje i Twoje zdanie co do Adama niemal w ogóle się nie różnią :) A skoro w trzeciej części akcja skupia się na trójkącie Adam-Julia-Warner, nie wiem, czy chcę to przeczytać...

Artemis Crawfield: Ja zawsze wolę mieć skończoną serię, zwłaszcza jeśli jest to trylogia, bo to wcale nie tak wiele :)

A co myślisz o umiejscowieniu akcji? Moim zdaniem za mało jest o tym w książce. Co prawda mamy obraz tego miejsca jednak nie jest to jakoś szczególnie wyrażone w powieści. Jak mówiłam, autorka chyba bardziej skupiła się na bohaterach, nie?

Natalie Rosa: Zdecydowanie. I co chwilę wprowadzała coraz bardziej fantastyczne elementy, przez co z umiarkowanie fantastycznej książki zrobiła się fantastyka na całego. Miałam wrażenie, jakby autorka na poczekaniu wymyślała kolejne elementy, nie planując zbytnio, ponieważ czytając zarówno Dotyk... jak i Sekret... miałam wrażenie takiego ogromnego chaosu

Artemis Crawfield: To jest chyba największy minus całej historii, ale i tak ją lubię :) A tak wracając do tematu jaką inną książkę przypomina nam Dotyk to ja powiedziałabym zdecydowanie - Delirium. Nie wiem czemu, ale dla mnie zawsze te dwie trylogie będą mocno podobne, mimo że tak naprawdę zawierają coś innego.  Może to przez te wszechobecne metafory?

Chciałabyś może jeszcze coś dodać? Bo jeśli nie to myślę, że mogłybyśmy kończyć :) Ja chyba nie mam nic więcej do powiedzenia!

Natalie Rosa: Nie czytałam Delirium, więc niestety się nie wypowiem. Dla mnie taką serią będą Igrzyska, czego bardzo żałuję, bo uwielbiam tę trylogię <3

Ja też już chyba nie ;) ale jakby coś, to śmiało możesz jeszcze pisać, tylko od piątku mogę mieć problemy z internetem, więc być może będę trochę niedostępna

Artemis Crawfield: No to dziękuję za rozmowę :) Bardzo miło mi się z Tobą rozmawiało! I nawet obyło się bez rozlewu krwi :D

Natalie Rosa: Za słabo pamiętam książkę, żeby po niej jeździć  porozmawiamy, jak przeczytam kolejną tak kiepską :D

Jak zwykle po prawej stronie znajdziecie ankietkę, w której możecie głosować! Jak podobała Wam się nasza wymiana zdań?