Ostatnio przeczytane #2 | Kwiecień, maj i czerwiec

Minęło już trochę czasu, a ja nadal nie mogę sobie przypomnieć, jak to było pisać więcej niż dwa posty na miesiąc, dlatego znów stwierdziłam, że zrobię zbiorowe Ostatnio przeczytane. Kilka słów na temat każdej z książek, które udało mi się przeczytać od kwietnia do czerwca — kilka też przemilczę, bo mam pomysły na posty na ich temat i liczę na to, że moja chęć ich napisania nie skończy się za pół tygodnia.

Jak widać w kwietniu przeczytałam przede wszystkim lektury — tylko jedna książka była spoza listy lektur na zajęcia. Ale zacznijmy od klasyka, który bardzo wiele osób zna i docenia — Anna Karenina. Przykro mi, ale ja sama nie do końca jestem w stanie docenić ten tytuł. Ogólnie bardzo lubię tego typu książki, okres pozytywizmu (realizmu, naturalizmu etc.) jest dla mnie bardzo ciekawy i lubię historie z tego czasu, jednak z Anną Kareniną nie umiałam się polubić. Trochę przegadana się wydawała, choć jestem w stanie zrozumieć, gdzie czytelnicy widzą jej zalety.

Pozostałe książki, które czytałam były na zajęcia z literatury najnowszej — osobiście polecam przede wszystkim Hańbę Coetzee. Ciekawa, skłaniająca nieco do refleksji, napisana też świetnie — mimo ciężkości i złożoności tematu czytało mi się naprawdę dobrze i bez większych problemów.

Co do jedynej nie-lektury, Do gwiazd czekało na mnie długo na półce, jednak w końcu udało mi się zajrzeć do niej i nie żałuję — w maju przeczytałam już drugą część i mam zamiar zrobić taką zbiorczą opinię z poleceniem, dlaczego warto sięgnąć po tę historię.

W maju natomiast nadal czytałam lektury na zajęcia z pozytywizmu i najnowszej literatury światowej — z nich polecam Wam Pianistkę. Elfriede Jelinek pisze co prawda w specyficzny sposób oraz tematyka jest dość kontrowersyjna, ale właśnie dlatego uważam, że warto przyjrzeć się temu, co ma do zaoferowania. Jelinek jest laureatką Nagrody Nobla, choć jej wybór nie był jakoś szczególnie pochwalany. Osobiście mam zamiar sprawdzić jeszcze inne historie jej autorstwa.

Jeśli chodzi o książki, których nie czytałam na zajęcia to jak już wspominałam wcześniej przeczytałam Wśród gwiazd (o którym kiedy indziej), ale również sprawdziłam nową u nas książkę Holly Black, która nie do końca przypadła mi do gustu. Las na granicy światów jest nieco niepełny. Elementy, które się tam pojawiają są dość ciekawe, ale problemem jest niedopracowanie, prędkość akcji i według mnie duża niejasność w działaniach bohaterów i w ogóle w samym ich charakterze. Można przeczytać jako odprężenie, ale osobiście bardziej polecam trylogię Okrutny książę.

O Niegodziwych świętych było dość głośno, kiedy pojawili się za granicą — w Polsce książka nie zrobiła takiego szumu, ale nie zmieniło to mojej chęci przeczytania jej. Widziałam wiele pozytywnych opinii na jej temat na GR, dlatego podchodziłam z rezerwą do niej. Wolałam być zaskoczona niż zawiedziona. Ale historia mi się spodobała! Co prawda jest kilka rzeczy, które wymagałyby poprawy (widać, że autorka dopiero debiutowała), ale mamy zapowiedź naprawdę dobrej serii, dlatego bardzo serdecznie ją polecam.

Poza Zgiełkiem czasu, który czytałam jeszcze na zajęcia, pozostałe książki są wyłącznie moim wyborem. Jestem w szoku, bo wpadłam w pewien szał czytelniczy — tak dawno nie przeczytałam tylu książek wyłącznie, dlatego że to JA miałam na nie ochotę, że trochę dziwnie się z tym czuję. W każdym razie udało mi się zabrać za kilka fajnych tytułów i odhaczyć AŻ CZTERY (sic!) książki z mojego TBRu!

Najpierw jednak książki spoza TBRu — Prawiek czytałam od lutego po troszeczku. Można powiedzieć, że delektowałam się tą książką. Powoli wchodziłam w tę historię i wracałam, kiedy akurat miałam na to ochotę. Ogólnie jestem bardzo zadowolona i z całą pewnością spojrzę na inne książki Olgi Tokarczuk

Sięgnęłam też po nowość czerwcową, czyli Gołębia i węża. Na jej temat będzie osobny post, dlatego tutaj przemilczę i przejdę do Niedźwiedzia i słowika, który zaskoczył mnie kompletnie. Kiedy zaczynałam tę książkę spodziewałam się czegoś zupełnie innego, a na pewno napisanego innym językiem. Ostatecznie jednak zakochałam się — myślę, że w wakacje przeczytam całą trylogię i dam Wam znać czy polecam.

Spoza TBRu przeczytałam jeszcze Seks, nie miłość — Vi Keeland jest takim moim sprawdzonym autorem, jeśli chodzi o erotyki/romanse. Dlatego zawsze, kiedy mam ochotę na coś lekkiego, odprężającego, niezbyt wymagającego to sięgam po Keeland. Nie zawiodłam się jeszcze nigdy — co prawda są historie, które podobają mi się bardziej i są te, które lubię mniej, ale zawsze każda mi się podoba, bo bohaterowie są dobrze wykreowani, a historia ma sens.

TBR

Zacząć nową serię — Nibynoc

Czerwiec zaczęłam od przeczytania pierwszej książki z mojego TBR, czyli Nibynocy. Przyznaję jednak od razu, że spodziewałam się czegoś lepszego. Wiecie, te wszystkie zachwyty nad tą historią zrobiły swoje i oczekiwałam czegoś naprawdę niesamowitego, kiedy zaczynałam czytać tę książkę. Tak, są elementy, które mi się podobały, ale są też takie, które nie do końca mi pasowały — chociażby sama Mia czy wydarzenia, które miały miejsce pod koniec książki. Jakoś coś mi nie odpowiadało w całości opowieści.

Dokończyć serię — Łowca, Mroczny duet

Już w poście dotyczącym TBRu wspominałam, że zdaję sobie sprawę z tego, że Łowca nie jest zakończeniem serii, ale jako że zanim pojawiło się wznowienie to Łowca był ostatnią częścią trylogii, ja sama tak traktuję tę historię. Szczerze mówiąc sięgnęłam po tę część tylko dlatego, że miałam ją na półce i chciałam już mieć ją odhaczoną. Nie przepadam za piórem Pauliny Hendel — nie czyta mi się dobrze jej książek. Mimo że nie są najgorzej opisane elementy świata przedstawionego, nadal czegoś mi tam brakuje. Dodatkowo określenia bohaterów mnie bolą. Co do samej historii — zakończeniem jestem naprawdę zawiedziona, spodziewałam się zdecydowanie czegoś więcej.

Natomiast Mroczny duet przeczytałam rzutem na taśmę, bo skończyłam w ostatni dzień czerwca. Przyznaję się, jednak że nie do końca wiem, o co chodziło, bo trochę pozapominałam wydarzeń z Okrutnej pieśni. Pamiętałam jednak to, że świat tam nie do końca był dobrze dopracowany i przedstawiony, co w sumie jest powielone w Mrocznym duecie. W tej dylogii zdecydowanie czegoś brakuje, odczuwa się te niedopowiedzenia, niedopracowanie i szuka się czegoś, co mogłoby załatać dziurę. Plus nadal zastanawiam się czy Verita i Prawdziwość to jest to samo tylko tłumacz nie mógł się zdecydować czy tłumaczyć, czy jednak nie…

Kontynuować serię — Studnia wstąpienia

Za drugi tom Z mgły zrodzonego zabierałam się zdecydowanie zbyt długo. Podchody do niego robiłam już kilka razy — zawsze jednak z jakiegoś powodu rezygnowałam. Dopiero teraz udało mi się poznać dalsze losy bohaterów i nie mogę się doczekać aż wezmę się za Bohatera wieków. Studnia wstąpienia może nie jest bogata w akcję i to jak Vin i Elend nie rozmawiali ze sobą i tylko zadręczali się myślami na swój temat było momentami męczące, to i tak naprawdę spodobała mi się ta historia. Bardzo lubię pióro Sandersona — nie mogę się doczekać aż spojrzę na więcej książek z Cosmere.

Jak widać ostatnie trzy miesiące były dość bogate czytelniczo — zwłaszcza czerwiec. Postaram się w najbliższym czasie wywiązać ze swoich zobowiązań względem niektórych wyżej wymienionych pozycji. A teraz czekam na Wasze zwierzenia — co świetnego, a co niezbyt dobrego udało Wam się przeczytać w ostatnim czasie?